Rozdział.6 - Niemożliwe

Ohayo. Na wstępie dzisiejszą notkę chce zadedykować dla Kenshirō-kun. Ty już dobrze wiesz za co, a jak nie to się domyśl :p. Nie przedłużając zapraszam do czytania.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Piękny słoneczny dzionek właśnie zawitał nad wioską Konoha. W domu pewnej Blondynki dziewczyny, budził się pewien chłopak, który tak jak jego przyjaciele obok zbudził się z silnym bólem głowy. Przeciągnął się i popatrzał po pomieszczeniu. Spał na materacu przez co nie wyspał się zbytnio. Kiedy zorientował się mniej-więcej po miejscu przebywania zaczął przypominać sobie co się działo.

-‘’Kuso’’- Zaklął w myślach. -‘’Kurczę co się działo wczoraj. Z tego co pamiętam to Sakura przyszła po mnie i udaliśmy się na imprezę. Zapoznałem się z sensei’ami i przyjaciółmi. Gdy nauczyciele wyszli Kiba wyciągnął sake. Piliśmy i gadaliśmy. Echh, dobrze że tak dużo nie piłem. Czekaj jest coś jeszcze.”- Chłopak wytężył szare komórki, chcąc przypomnieć sobie coś jeszcze. –‘’ A no tak. Dałem Sakurze kwiaty i przeprosiłem ją, a ona mi wybaczyła. Całe szczęście. Heh ten rudzielec to ma świetne pomysły. Ale zaraz, zaraz gdzie on u licha jest.”

Począł się nerwowo rozglądać w poszukiwaniu lisa. Kiedy tak go poszukiwał, zbudził resztę towarzystwa, oprócz dziewczyn które będąc na górze nic nie słyszały, nie spodobało się to jednak pewnemu właścicielowi psa.

- Ej stary. Co ty u licha wyprawiasz? – Zapytał się zaspanym głosem i z workami pod oczyma Kiba. – Daj ludziom pospać.

- Wybacz Kiba. Ale szukam Kyojiego.

- Kogo!?

- Mojego lisa. No wiesz, tego którym się wczoraj dziewczęta zajmowały przez cały wieczór, a my mogliśmy popić i porozmawiać.

- A o niego chodzi. Hmm raczej nie miał zadowolonej miny kiedy TenTen wraz z resztą go brały. Najpewniej schował się pod łóżkiem, lub coś w tym stylu.

- Może masz racje. No nie ważne, dzięki i przepraszam.

- Nie ma za co. Zbudzę resztę chłopaków i spadamy. Pożegnaj od nas dziewczyny jak wstaną, okey?

- Spoko.

Inuzuka wstał i przystąpił do zadania które sobie wyznaczył. A trzeba przyznać, że to było wyzwanie. Na początku przystąpił do próby z Leem. Nie był on najtrudniejszym przeciwnikiem gdyż znał jego słabość. A był nim nie kto inny jak:

- Lee, szybko wstawaj! Gai-sensei cię wzywa! Ma dla ciebie super ciężki i tajny trening.

- Gai-sensei!!! – Wybiegł jak torpeda przez drzwi omal ich nie taranując. Na szczęście właściciel Akamaru pomyślał także o tym, uprzednio je otwierając.

-‘’Heh. Jednego mniej, teraz reszta.’’- W podobny sposób postąpił z Choijm, Shikamaru, Shino i Nejim.

Brunetowi z kitką i Biało-okiemu powiedział prawdę, że czas się zbierać. Natomiast „dobrze zbudowanemu”  pomachał otwartą paczką chipsów, na które on natychmiast się rzucił i poszedł w stronę domu po więcej. Shino został obudzony w chyba najbardziej niehumanitarny sposób ze wszystkich. Rzekł do niego, że niedaleko bramy, tuż przy rzeczce topią się 2 kolonie mrówek. Jaka była reakcja ze strony Aburame gdy się o tym dowiedział. Omal nie dostał zawału i jeszcze szybciej niż Rock Lee ruszył mrówkom na pomoc. Kiba myślał że się ze śmiechu udusił. Ale kiedy otrzeźwiał i zastanowił się nad tym co, on może mu zrobić za coś takiego mina mu zrzedła. Rzucił do Blondyna „Sayonara”  na odchodnym i ruszył w stronę swej posiadłości.

-‘’Kyuubi gdzie jesteś u licha!” - Nie wytrzymał Uzumaki i wykrzyczał w głowie.

-‘’Teraz to gdzie jesteś co?!” - Odezwał się w jego głowie basowy głos. -‘’Powiem ci gdzie jestem, a z resztą zaraz zobaczysz’’

Gdy to powiedział , Blondyn usłyszał dźwięk rytmicznych kroków który dobiegał ze schodów. Odwrócił się w tamtą stronę aby dociec źródło. Kiedy się tam spojrzał dostrzegł 5 dziewczyn: 2 blondynki, 1 kruczo-włosą, 1 różowo-włosą oraz 1 brunetkę z dwoma kokami na głowie. Na jej rękach znajdowała się jakby lalka albo miś który został przebrany w jakieś ciuszki z kokardą na czubku głowy. Kiedy przyjrzał się dokładnie dostrzegł parę ogniście rudych uszu oraz merdający z tyłu, puszysty ogon. Nie mógł uwierzyć, że to co widzi to jest prawda, a nie wytwór snu. Przetarł oczy i uszczypnął się kilka razy w rękę, by się upewnić że to co widzi jest prawdziwe. Lis widząc jego zachowanie, zrozumiał co się zapewne dzieje teraz w głowie Uzumakiego.

-‘’Nie młody, to nie jest sen. Niestety. Jak już ma to być wytwór wyobraźni. To, to jest koszmar w pełnym i najczystszym tego słowa znaczeniu’’ – Usłyszał w swej głowie Niebiesko-oki. Mimo odpowiedzi Kyuubiego nadal myślał, że może to co widzi to tylko jakieś halucynacje czy coś w tym stylu, wywołane przez zmęczenie albo coś nieświeżego co zjadł.

-‘’Stary, CO ONE CI ZROBIŁY!? Jak pozwoliłem cię im zabrać, to myślałem że cię będą głaskać za uchem, po brzuchu lub coś w tym stylu. ALE TO!? Wyglądasz jakbyś uciekł z jakiejś rewii mody dla pudli, albo z wystawy z pluszakami.”- Mówił do Lisa, z zaskoczenie, a raczej zaszokowaniem wypisanym na jego oczach. Usta miał otwarte, a oczy wyglądały jak denka kufli do piwa. Ciszę tą przerwał dzwonek do drzwi.

- Już idę! – Krzyknęła Ino i ruszyła w ich stronę by je otworzyć. Stała w nich niewysoka Brunetka ze świnką w rękach. – Shizune-sama?

- Wybacz Ino że tak wcześnie ale zostałam przysłana przez Hokage. Otóż szukam Naruto i dowiedziałam się że tu go znajdę.

- Tak, słucham. – Zwrócił się do posłanniczki Tsunade, Blondyn z już Lisem na ramieniu, który widząc okazję do ucieczki, gdy dziewczyny były zajęte toczącą się rozmową, nawiał.

- Naruto, jesteś pilnie wzywany do Tsunade-sama.

- A co się stało!? – Spytał Uzumaki będąc zaskoczony tym iż tak się spieszy wnuczce Pierwszego. W końcu miał mieć ok. miesiąca wolnego, a nie minęło nawet 2 dni od jego powrotu.

- To, to już ci Czcigodna wyjaśni na miejscu. – Odpowiedziała mu Shizune i uśmiechnęła się tajemniczo.

- Skoro tak. Przekaż ode mnie że będę za około 2 godzinki. – Odpowiedział jej Jinchuuriki i ruszył w stronę swojego domu nie czekając na odpowiedź z jej strony. Ona też poszła w stronę najważniejszego budynku. Jakiś czas później w jego wnętrzu.

- O niczym nie wie? – Spytał jakiś tajemniczy głos siedzący na kanapie, w biurze Kage.
- Tak, o niczym nie wie. – Odpowiedziała jej Blondynka.

- To dobrze.

Tymczasem w domu pewnego niebieskookiego.

- Jak myślisz Kyuubi. Po co nas może wzywać Babcia.[Echh, nawet po stracie pamięci jej to nie ominie :D dop.aut.] – Spytał swego Bijuu.

- Powiem ci młody że naprawdę nie wiem. Ale skoro wzywa cię natychmiast to to musi być coś ważnego. – Odpowiedział mu widząc zachowanie kobiety która przyniosła mu tę wiadomość.

- Hmm, masz racje. Ja idę się umyć a ty czekaj.

- Dobra przez ten czas zdejmę to badziewie i zdrzemnę się. Dobrze że nikt z mych braci mnie w tym nie widział że o Shichibi już nie wspomnę.

- A to czemu? – Spojrzał na Lisa z pytającą miną chłopak.

- Bo to idiotka. – Warknął na wspomnienia o niej i bez dalszych słów ruszył w stronę łóżka. Tymczasem Naruto brał jakże teraz pożądaną, orzeźwiającą kąpiel. Po kwadransie poszedł się ubrać i coś zjeść. Nie miał czasu na jakieś wykwintne danie dlatego musiał się zadowolić kilkoma kanapkami i herbatą. Po kolejnych 30 minutach był już gotów by ruszyć w stronę siedziby władz Konoha-Gakure. Nie spieszył się gdyż miał jeszcze ok. 1 godziny.

-‘’I po czorta ja się tak śmieszyłem’’- - Zaklął w myśli. Podczas spaceru oglądał panoramę miasta. Wszystko wyglądało tak, jak powinno wyglądać. Dzieci grały, matki sprzątały, ojcowie pracowali, sprzedawcy sprzedawali a w stronę jego twarzy leciał lis czyli dzień jak… zaraz, zaraz. Lis!? Nie zdążył zareagować. Była to dosłownie chwila w której zaliczył spotkanie trzeciego stopnia z futrzastym kłębkiem. Nawet się nie zorientował kiedy jak już leżał na ziemi powalony impetem nagłego zderzenia. Zdenerwował się tą sytuacją, na twarzy był czerwony, a z uszu jak z czajnika leciał dym.

- POWALIŁO CIĘ!!! – Ryknął na całe gardło a wszyscy będący w okolicy zwrócili głowy w jego stronę. – Co ty wyprawiasz!?

-‘’ZAMKNIJ SIĘ.’’– Warknął do niego oburzony Lis. –‘’Chyba miałeś mnie obudzić co. A po za tym nie drzyj się tak bo wszyscy cię biorą za gadającego do siebie wariata.’’- Dokończył.

Miał rację, wszyscy patrzeli w jego stronę. Co poniektórzy cicho, między sobą obgadywali go. Nie przejmując się tym, wstał, otrzepał się, wziął kudłacza na ramię i ruszył w stronę celu. Trochę przyspieszył kroku aby się nie spóźnić. Po około 30 minutach był już na miejscu. Nie zamieniając słowa z nikim ruszył w stronę wielkich drzwi. Nie pukając wparował do środka z charakterystycznym chyba przywitaniem.

- Ohayo Babciu Tsunade. – Blondynce na czole wyskoczyła bordowa żyłka, która pulsowała w niebezpiecznym tępię. Miała nadzieje że już ją to ominęło, ale nie, nic z tych rzeczy. On chyba miał w genach takie odzywki.

- ILE RAZY MAM POWTARZAĆ. NIE NAZYWAJ MNIE BABCIĄ. – Wydarła się na niego zamieniając biurko w stertę drzazg i kawałków drewna. – Kurwa, to już 5 w tym tygodniu. A mamy dopiero wtorek. Echh. – Westchnęła. - Mniejsza z tym. Chciałam ci kogoś przedstawić. – Usiadła ponownie na swoim miejscu. Zaprosiła swego gościa. Była to dziewczyna o bursztynowych oczach i czarnych jak smoła włosach. Miała jasną cerę. Ubrana w jeansy, buty shinobi, białą podkoszulkę oraz czarną, rozpiętą bluzę. Na prawym ramieniu miała opaskę wioski Konohy. Nie to było jednak nadzwyczajnie. Na szyi miała złoty łańcuszek z kawałkiem kamyczka koloru lazuru. Dokładnie taki naszyjnik miała…

Chłopak upadł na kolana. Oczy zaczęły się mu wypełniać słonym, przejrzystymi jak najczystsze jezioro łzami.

- T-To nie możliwe, ty jesteś… - Tylko tyle zdołał powiedzieć nim przed oczyma zaczęły pojawiać się czarne plamy. Po chwili już nic nie widział a ciało odmówiło posłuszeństwa. Nim upadł na ziemie usłyszał krzyk. Przeraźliwy krzyk. Krzyk wołający jego imię.

-NARUTO!!!  

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Następna notka ukarzę się  31 Marca. Mam małe kłopoty z weną jeśli chodzi do tego bloga, ale miejmy nadzieje że to nic poważnego. 

PS. Wejdźcie także 23 Marca. Taka mała niespodzianka. :D